Een foto van de Blue box, een apparaatje waarmee gratis vanuit telefooncellen kon worden gebeld, gemaakt door Steve WozniakPhreaking is de Engelse term voor experimenteren met telefoons, telefooncentrales, en andere telecomapparatuur.

De personen die zich hiermee bezig houden, worden aangeduid als "phreaks", een samenvoeging van de woorden phone en freak. Het taalgebruik van phreaks kenmerkt zich door het gebruik van de letters "ph" in plaats van "f", bijvoorbeeld "surphing" in plaats van "surfing". Hoewel in een groot aantal gevallen door middel van phreaking gratis kon worden getelefoneerd, was dit nooit het doel van phreaking.

Phreaking ontstond waarschijnlijk in de jaren '50 in Amerika, toen mensen ontdekten dat een fluittoon van 2600 hertz ervoor zorgde dat de telefoonverbinding bleef "hangen": er was nog wel verbinding met de telefooncentrale, maar het telefoongesprek was al voorbij. De 2600 hertz-toon bleek een signaal waarmee telefooncentrales onderling gesprekken opbouwden en afbroken. Door dit signaal los te gebruiken konden de phreaks telefoonverbindingen opnieuw routeren, en commando's aan de telefooncentrale doorgeven.

Phreaken is meer dan bellen zonder te betalen. Phreaken is net als hacken: Beveiligingen omzeilen, je eigen grenzen en die van het systeem verkennen, exploreren. Gaan waar niemand ooit gegaan is. En een kick ervan krijgen. Een van de meest legendarische phreakers was Captain Crunch. Hij noemde zichzelf naar een stukje speelgoed dat de fabrikanten van Cap'n Crunch ontbijt - zoiets als Kellogs - in het pak stopten als reclamestunt, waarvan een phreak uitvond dat hij een perfecte 2600 Hz-toon maakte. Hij reed rond een een Volkswagen-busje met een heel schakelbord en een toongenerator achterin. Hij stopte bij een telefoon langs een eenzame weg en zat dan uren, soms dagen te bellen, door de hele VS, over de hele wereld.