Gewoon doorgaan, jongen. Gewoon doen!

Het was groot nieuws in de stripwereld toen twee jaar geleden bekend raakte dat de Nederlandse auteurs Teun Berserik en Peter van Dongen De Vallei der Onsterfelijken, de nieuwe Blake en Mortimer zouden tekenen, op basis van een scenario van Yves Sente. Want zoals Peter Van Dongen het zelf nogal laconiek uitdrukte: 'Alles van boven Brussel was tot dan toe niet goed genoeg.' Van Dongen en Berserik hadden als illustrator en stripauteur al een behoorlijke staat van dienst, toen ze besloten een mailtje naar 'Brussel' te sturen. Van Dongen zegt daarover: 'Via uitgeverij Champaka wist ik dat ze bij Dargaud mijn telefoonnummer hadden, maar ze bellen je toch niet. Je moet je zelf aanmelden.' Maar het lukte en het voelde aan als: 'Zoals collega Gerrit de Jager zei: alsof je met de Beatles een nummertje mee mag drummen.' Over wat er na die mail allemaal gebeurde, vertelt Teun Berserik.

Teun, las je als kind al Blake & Mortimer-verhalen?
Teun Berserik: Blake & Mortimer kwamen pas laat mijn leven binnengewandeld, in ieder geval lang na de Kuifje­verhalen. Ik moet 13 geweest zijn toen een van de vriendjes van mijn oudere zus over Het Gele Teken sprak. Hij kreeg daarbij een wat glazige blik in de ogen, zodat ik onmiddellijk begreep: hier is iets bijzonders aan de hand. Ik heb het begeerde boek meteen mee mijn gespaarde zakgeld gekocht, dat spreekt. De inhoud viel zeker niet tegen. Dat was wel even wat anders dan de gemiddelde Kuifje!

Dan is Het Gele Teken waarschijnlijk wel jouw favoriete album?
Het Gele Teken en de twee piramideverhalen strijden om de eerste plaats als het om mijn favorieten gaat.

En heb je een favoriet personage?
Van alle figuren uit de Blake & Mortimer-verhalen spreekt Olrik mij het meeste aan. Wat wil je? Mee 'slechteriken' kan je nu eenmaal meer doen dan mee 'braveriken'. De vorm van slechtheid bij Olrik vereist nu eenmaal meer intelligentie en inzicht dan een 'braverik' nodig heeft om braaf te zijn, zodat je bij hem zelden verrast wordt.

Je had al eens eerder met je collega Theo van den Boogaard een voorstel voor Blake & Mortimer ingediend, maar dat project werd door Dargaud afgeketst. Waarom toch opnieuw proberen?
Peter had me trouwens destijds bij Theo aanbevolen. Na her avontuur met Theo spoorde de Nederlandse uitgever Hansje Jousrra mij aan om nu mijzelf bij Dargaud aan te bieden. 'Gewoon doorgaan, jongen. Gewoon doen!' zei hij. Let op her woord 'gewoon'. Eerlijk gezegd was ik niet zo overtuigd, want zo'n boek tekenen is voor een man alleen een hele kluif. Om over de verantwoordelijkheid maar te zwijgen. Maar Peter en ik hadden het er onderling weleens over dat we zo'n project met z'n tweeën misschien best aan zouden kunnen. Wie dan van ons tweeën nu precies op het idee kwam om onszelf brutaalweg aan te bieden, weet ik niet meer. En eigenlijk is dat ook niet belangrijk. Of misschien wel, omdat dit plan op die manier op natuurlijke wijze is ontstaan en daarom ook veel levensvatbaarder.

Jullie hadden een plan. Maar hoe werd het dan concreet?
Wel, zo gezegd, zo gedaan. We hebben voorbeelden van ons werk opgestuurd en staken er een fraaie aanbevelingsbrief in foutloos Frans bij. Vervolgens moesten we twee proefpagina's tekenen. Die vielen zeer in de smaak en we werden in Brussel uitgenodigd. De rest is geschiedenis.

Grote vreugde allicht want jullie kregen de opdracht. Hoe verdeelden jullie dan het werk?
Van het scenario voor deel een hebben we samen de decoupage doorgenomen en Peter heeft ze vervolgens uitgewerkt. Daarna werden de pagina's onderling verdeeld op zo'n manier dat we ieder min of meer de onderwerpen kregen waarbij we ons thuis voelen.

Peter vertelde daarover in een interview: 'De pagina's die zich in Londen afspelen, dat is echt Teun z'n ding, hij is een anglofiel. Ik wilde graag de Aziatische dingen tekenen, zoals de riksja's. Die staan ook in De Blauwe Lotus van Kuifje.'
Inderdaad. Zo'n verdeling komt natuurlijk niet altijd precies uit, maar er valt zeker mee te leven. Voor deel twee heb ik de decoupage grotendeels voorbewerkt en uitgeschetst omdat Peter toen druk bezig was met inkleuren. Zo ging er geen tijd verloren, want voor de afwerking van deel twee hebben we maar een klein jaar...

Het tekenwerk kon beginnen. Hoe verliep de samenwerking?
Er werd noest geschetst en over en weer commentaar gegeven. Een enkele keer schetsen we in elkaars werk, maar meestal verloopt dit proces per mail. Wel zo praktisch omdat we allebei graag alleen werken. Nadat de schetsen goedgekeurd werden, volgde het overtrekken van de schetsen op de lichtbak op vers, mooi papier. Daarna werd er geïnkt. Dat ge­beurde zowel met het penseel, voornamelijk bij de personages, als met de pen, meestal de achtergronden. De geïnkte platen werden dan gescand om in te kleuren. Met de inkleuring heb ik me niet veel bemoeid, dat deed Peter. Ik heb daar natuurlijk wel mijn eigen idee over als ik de platen teken, maar Peter heeft een goed kleurgevoel. Dus hoefde ik me daarover geen zorgen te maken. Ik ben zeer tevreden met het resultaat. Nu nog even spannend afwachten hoe het in druk uitvalt, natuurlijk. De enige manier om te zorgen dat de kleur blijft zoals je die bedacht hebt, is je veldbed naast de drukpers zetten.

Kregen jullie ook inspraak in het scenario? Hoe reageerde scenarist Yves Sente?
Al tekenend kom je soms tot het inzicht dat er iets aan de tekst moet veranderd of toegevoegd worden. Yves Sente staat daar voor open, moedigt het zelfs aan en vervult onze wensen zonder morren. Dat is heel prettig, want zo krijg je niet het idee dat je dingen moet tekenen die tegen je gevoel ingaan en dat komt het resultaat natuurlijk ten goede.

En hoe was de reactie van de uitgeverij?
Alle bovengenoemde fases gingen per mail richting Dargaud. Zowel Yves als de uitgever gaven dan hun opmerkingen die - durf ik best met enige trots melden - voor ons beiden schaars waren. Toch is het al bij al een hele onderneming die meer tijd vraagt dan we in onze onschuld en onwetendheid hadden ingecalculeerd. Maar dat belet ons niet om vol vuur aan deel twee te beginnen.

In de wandelgangen wordt gefluisterd dat niemand minder dan Jean Van Hamme voor jullie een Blake & Mortimer-scenario schrijft. Kan je daar al iets meer over vertellen?
Het scenario voor boek drie ligt klaar. Meer zeg ik er niet over.
'Eerst het een, dan het ander, dan komt de rest vanzelf', zei een beroemd iemand ooit. Dat die uitspraak van Olivier B. Bommel is, bovendien een stripfiguur, doet niets aan de waarheid af...