Sinds 1990 kunnen we genieten van de prachtige verhalen van Largo Winch. Gelukkig want het had helemaal anders kunnen lopen. Wisten jullie immers dat Largo Winch eigenlijk de bedoeling had om het Amerikaanse striplandschap te infiltreren? In 1973 was er reeds een eerste vermelding van Largo Winch. Michel Regnier die we beter kennen onder zijn Pseudoniem "Greg" werkte immers voor de uitgeverijen Le Lombard en Dargaud in New York. Hij kreeg het idee om een strip volgens Europese normen te lanceren in een door Comics gedomineerde markt. Greg contacteerde te toen nog vrij onbekende Jean Van Hamme en vroeg hem een idee uit te werken voor deze nieuwe reeks. Greg zou een Amerikaanse tekenaar contacteren om de samenwerking te concretiseren.

Van Hamme wou iets nieuws. Tot nu toe waren striphelden immers altijd Jachtvliegers, Cowboy, ridder of piraat. Hij zocht het nieuwe personage in zijn eigen leefwereld. Jean van Hamme was toen immers nog steeds actief in het bedrijfsleven gezien je van scenario's schrijven niet kon leven. Hij bedacht de figuur van de steenrijke bedrijfsleider annex avonturier. In zijn jeugd had van Hamme een Joegoslavische vriend en maakte hiermee een connectie in het verhaal. Ook voor de naam haalde hij zijn inspiratie in dat land maar het moest er een worden waarin Amerikanen zich niet zouden verslikken bij het uitspreken. Largo Winch was geboren.

De tijd was gekomen om zijn ideeën voor te leggen aan de Amerikaanse tekenaar. Greg had gekozen voor John Prentice. Een tekenaar die reeds bijna 20 jaar de detectivereeks "Rip Kirby". Nadat het concept op tafel lag ging van Hamme aan het werk. Het was een moeilijk proces omdat hij nu ook zijn versies naast het Frans ook in het Engels moest schrijven. Zijn eerste scenario werd verzonden naar de Verenigde Staten en toen eindelijk de eerste platen terugkwamen was van Hamme er niet over te spreken. De tekeningen waren in Amerikaanse stijl zonder achtergronden, decors of details. Het was duidelijk dat Prentice het Europese stripverhaal niet begreep. Van Hamme vond het tekenwerk zo slecht dat hij de originele platen kocht zodat ze nooit zouden verschijnen. Largo Winch was reeds na een jaar begraven.

Drie jaar later kampte van Hamme met een identiteitscrisis. Hoewel het beroepshalve voor de wind ging - Hij was opgeklommen tot directeur huishoudapparaten bij Philips - was hij niet gelukkig. Zijn passie was schrijven. Omdat je niet meteen rijk kon worden van stripverhalen wou hij romans gaan schrijven. Met één bestseller om de zoveel tijd zou hij moeten rondkomen. In zijn lade vond hij het scenario van Largo Winch onder het stof. Hij contacteerde enkele uitgeverijen in Frankrijk en toen hij na enkele maanden zijn manuscript opstuurde was het raak. Hij tekende een contract bij "Mercure de France". Het is dan 1976.
In april 1977 verschijnt zijn debuutroman "Largo Winch et Groupe W". De roman was een beetje uit het leven gegrepen. Zijn Joegoslavische vriend zat inderdaad enkele dagen in een Turkse gevangenis en fraude, drugs en kapitaal waren toen niet uit het nieuws weg te bannen. Een cover met (half) naakte vrouwen deed de rest. Hoewel er van Largo Winch zes romans verschenen kunnen we niet spreken van een succes verhaal. Van het eerste boek verschenen amper elfduizend exemplaren. Gelukkig had van Hamme een financieel vangnet: Stripverhalen.

Jean van Hamme moest om financiële redenen terug het bedrijfsleven in. Hij werd directeur Publicatie bij Dupuis waar hij de collectie "Vrije vlucht" creëerde. Hij bleef ook scenario's schijven en had twee kaskrakers in handen. Thorgal en XIII begonnen goed te lopen. Hij schreeft in die tijd ook enkele one-shot verhalen waar "De Chninkel" zeker het meest bekende van is. Het is 1986 en Jean van Hamme is ondertussen de meest gelezen auteur in Frankrijk en België.

De ommekeer voor Largo Winch kwam er in maart 1989 toen hij een telefoontje kreeg van Philippe Francq. De tekenaar was immers werkloos geworden na enkele flops en zocht een scenarist met wie hij een nieuw verhaal kon maken. De twee mannen spraken af en tot grote opluchting van Francq klikte het meteen. Jean van Hamme stelde in plaats van een one-shot een serie voor gebaseerd op... zijn Largo Winch romans. Hij gaf de tekenaar een exemplaar mee naar huis dat hij in één dag verslond. Hij was verkocht en toen van Hamme hem gerust stelde dat Largo zijn avonturen in exotische landen mocht beleven was de samenwerking een feit. Er werd gesleuteld aan het personage en uiteindelijk kreeg Largo het uiterlijk van Patrick Swayze (Dirty Dancing) meets Kurt Russell (Tequila Sunrise). En zo, zeventien jaar na het Amerikaanse avontuur verscheen op 1 november 1990 eindelijk het eerste Largo Winch avontuur.