7. Swinging London

Titel in originele taal: Swinging London
ISBN-nummer: 978-9088-86443-8
Eerste druk: Oktober 2018
Uitgeverij: Uitgeverij L
Tekenaar: Alessandro Barbucci
Scenarist: Arleston

Nu Fourmille door Emily werd aangeduid als de toekomstige leidster van de Preshaunen wordt ze naar Engeland gestuurd omdat daar een grote ramp dreigt. Niet wetende wat hen te wachten staat maken ze de grote oversteek naar het Britse eiland. Ze worden vrijwel onmiddellijk geconfronteerd met een Preshaun die de controle dreigt te verliezen. Gelukkig heeft Sigisbert altijd een noodrantsoen thee bij de hand waardoor er een potentieel gevaar kon vermeden worden. Ze trekken dan naar El, de preshaun die de leiding heeft over Engeland en hij vertelt hen dat er een probleem is met de aanvoer van thee. In heel Engeland is er bijna geen thee meer te vinden waardoor de Preshaunen dreigen te transformeren in de allesverslindende monsters. Schepen met thee aan boord verdwijnen spoorloos en de lading van de schepen die hun thee wel kunnen lossen verdwijnen spoorloos vanuit de opslagplaatsen. Aan Fourmille en Yuri om het mysterie op te lossen en Engeland van een ramp te behoeden.

Terwijl Fourmille haar oor te luisteren legt bij enkele krakers die hun intrek genomen hebben tegenover de opslagplaatsen gaat Yuri op bezoek bij de eigenaar van de Aziatische Theecompany in de hoop dat die zijn licht kan laten schijnen op de zaak. Sir Marmaduke en zijn twee zonen leiden het familiebedrijf. De jongste zoon Abhain staat in voor de veiligheid op de kade en zal persoonlijk aanwezig zijn wanneer het volgende schip de haven zal binnenlopen. Wanneer de "Pearl of Darjeeling" aanmeert wordt er onmiddellijk overgegaan tot het lossen. Tot diep in de avond worden de zakken thee onder politiebewaking het pakhuis binnen gedragen. Niet alleen onder toezicht van Politie, Youri en Abhain houden een oogje in het zeil maar ook Fourmille kijkt toe vanuit het krakerspand hoog aan de overkant. Van zodra de laatste zak binnen is wordt het pakhuis hermetisch afgesloten met om de paar meter een politieagent.

Wanneer de volgende ochtend de eerste handelaar opduikt om de thee op te halen is de verrassing compleet. Alle thee is onverklaarbaar verdwenen. Fourmille heeft het echter begrepen. Zij zag enkele van haar nieuwe vrienden de thee inladen maar de mannen kwamen pas laat weer buiten en dan nog via het dak. Toen ze wat later popcorn aangeboden kreeg wist ze het. In de vele zakken zat geen thee maar popcorn en enkele bakstenen om voor het gewicht te zorgen. De popcorn werd via de riolen weggevoerd en de zakken werden achter een muur verstopt. Een muur die ze met de bakstenen die in de zakken zaten hebben opgebouwd. Er zat dus nooit thee in de zakken en dus kan het niet anders dan dat de thee bij een vorige aanlegplaats werd gewisseld en dat kan enkel gebeurd zijn aan het Limehouse Dock. Het volledige gevolg trekt naar Limehouse en van zodra ze aanleggen ruikt Sigisbert de Thee van ver. Hij volgt zijn neus en spurt in de richting van zijn neus met Fourmille en Youri in zijn kielzog. Ze kunnen de kleine Preshaun niet bijhouden en zijn zijn spoor bijster. Dan ziet Fourmille haar nieuwe vrienden. Ze verneemt dat de bende eerst hier woonde maar op voordracht van hun vriend Fingall moesten verhuizen naar het huis aan de dokken. Ze tonen Fourmille waar ze eerst woonden en zij denkt dat ze daar Sigisbert kunnen vinden. Ze snellen er heen en zien nog net hoe Fingall uit een sjieke Rolls Royce stapt en naar binnen gaat. Ook Sigisbert is er en nu weten ze het wel zeker. De thee is daarbinnen. Wanneer Fingall door het raam kijkt ziet hij hoe het gebouw wordt omsingeld door de politie. Ze zijn ontdekt en om de bewijzen te doen verdwijnen steken ze alles in brand. De brand kan echter geblust worden en dan wordt het duidelijk. Fingall is de broer van Abhain en het brein achter de operatie is niemand anders dan Sir Marmaduke zelf.

Opgemerkt:

  • We krijgen een duidelijke verwijzing naar het Abbey Road album van de legendarische popgroep The Beatles.
  • Limehouse Dock bestaat echt in Londen. De auteur zou hier echter ook kunnen verwijzen naar het legendarische album "Het gele teken" Uit de Blake & Mortimer stripreeks.