Xavier, je bent als lezer zelf een grote fan van de Thorgalserie. Heb je een favoriet album?
XAVIER DORISON: Dat is een moeilijke, maar Het land Qá is een album dat er voor mij echt uitspringt. De absolute virtuositeit van de tekeningen, de suggestieve kracht, de intrigerende slevige plot die zowel ruimte laat voor spektakel als voor emoties... Echt een zuiver meesterwerk van de negende kunst!
In de strip zitten er enkele heel sterke karakters. Heb je een voorkeur?
Ook hier een lastige keuze. Het is alsof je aan een vader zou vragen te kiezen tussen zijn kinderen! Ik zou twijfelen russen Thorgal en Kriss - ik hoor je al denken: dat valt mee. En waarschijnlijk zal ik uiteindelijk toch voor Thorgal kiezen. Omdat Thorgal een personage is dat steeds de voorkeur zal geven aan het licht en niet aan de duisternis. Eigenlijk zit die keuze ook in mijn eigen karakter.
Hoe ben je zelf bij dit project betrokken geraakt?
Aanvankelijk had uitgeverij Le Lombard me gevraagd eens een blik te werpen op de serie en wat suggesties te doen naar mogelijke pistes: hoe zou de serie kunnen evolueren? Als antwoord op die vraag had ik hen enkele bedenkingen en voorslellen gegeven. Gaandeweg kregen zowel de uitgeverij als ikzelf zin om eens een voorstel voor een scenario uit te werken. Dat moest naruurlijk voorgelegd worden aan Grzegorz en Piotr Rosinski. En kijk, tot onze grote vreugde waren ze heel enthousiast over dat voorsrel.
Wat vond je de grootste uitdaging bij het uitwerken van dat scenario?
Eigenlijk waren er drie uitdagingen. In de eerste plaats moest ik een vervolg breien aan het voorgaande album
en tegelijk dat verhaal ook afronden. Of simpeler gezegd, ik moest zoveel mogelijk deuren sluiten die nog
openstonden. En eerlijk gezegd, er stonden nogal wat deuren open... Zeker als je maar 46 pagina's hebt om die
te sluiten (lacht). De tweede uitdaging bestond erin trouw te blijven aan de essentie van de serie en de
verwachtingen van de lezers, te beginnen met mezelf. En ik kan je verzekeren, als je dezelfde weg opgaat als
de auteur van Alinoë, De ogen van Tanatloc of De meester van de bergen, dan voel je je
toch heel klein.
De derde uitdaging - eigenlijk volledig in tegenspraak mer de tweede - was dat ik moest proberen met de serie
een nieuwe richting uit te gaan, ze te laten groeien en niet in herhalingen te vervallen.
Als scenarist keek je waarschijnlijk vooral op naar wat Jean Van Hamme met de serie had gedaan. Kreeg je van hem goede raad of tips?
Jean Van Hamme heeft enkele jaren geleden zijn rechten op de serie verkocht en hij houdt zich er niet meer
mee bezig. Hij stuurde me wel enkele bemoedigende woorden toe die me bijzonder geraakt hebben, maar verder
ging hij niet. Om echt van hem te leren, hoefde ik maar 'zijn' Thorgals te lezen, wat ik trouwens ontelbare
keren gedaan heb, en ze met mijn scalpel te ontleden. Ik heb menige autopsieën verricht, maar ik kan je
met een gerust hart vertellen dat de patiënt nog springlevend is en nog altijd vol onontdekte geheimen zit!
Een scenario van 46 pagina's maken, met een gemiddelde van zes vakjes, en dat met zo'n sterke verhaalkracht... dat blijft voor mij op zich al een mysterie! (Lacht.)
En er is natuurlijk Rosinski met zijn weergaloze tekenstijl. Hoe verliep die samenwerking?
Grzegorz gaf me zijn 'verlangens', zowel wat het universum van Thorgal betreft als het type verhaal en de scènes
die hij prefereerde, maar dat allemaal zonder 'echte' verplichting. Ik had helemaal geen moeite om me in die
wensen terug te vinden. We zaten immers op dezelfde golflengte. Verder werd het snel duidelijk, om het met
zijn woorden te zeggen, dat we niet vertrokken vanuit een 'samenwerking', maar eerder vanuit een 'opvolging'.
Ik schreef en DAN begon hij te tekenen...
Daarna bekeken we samen de platen en deden we enkele aanpassingen. Ik vroeg hem enkele detailcorrecties en
zelf heeft hij een pagina die hij - terecht - niet sterk genoeg vond, hertekend.
Het is verbazingwekkend te zien hoe een auteur met zoveel vakmanschap en ervaring zich toch nog altijd ten
dienste stelt van het album en de serie... Dat is niet de minste van zijn kwaliteiten.
Bestond er bij de uitgeverij een soort blauwdruk of een idee over hoe de reeks moest evolueren?
Nee. Ik had geen enkel documemt, Lastenboek of guideline die ik moest volgen... Alleen dat ik de cyclus van Bag Dadh moest afronden.
Het nieuwe album focust op de relatie tussen de personages, en zeker die tussen Thorgal en zijn zoon... Wordt dit de nieuwe aanpak?
Ik zou zeggen dat dit eerder de 'OUDE' aanpak is! Die waar Jean Van Hamme zo'n voorstander van was en meesterlijk beheersde! Zijn grote kracht bestond erin dat hij begrepen had dat al datn wonderbaarlijke, die grootse decors en drakars, de veldslagen en de magische toestanden slechts betekenis hebben als ze het decor zijn van een menselijk verhaal en, meer precies, van een verhaal van een familie.
Hoe zal de serie nu verder evolueren?
We keren terug naar het noorden van Europa... En we proberen naar de sfeer en de geest van de eerste albums terug te grijpen, maar dan meer met een 'volwassen· toon.
Aan welk project ben je momenteel bezig?
In de maand januari verschijnt de volgende Undertaker: De reus van Sutter Camp.
Bron: Ballon Media Magazine
November-December 2016