Sinds 2018 schrijft stripauteur Yann zowel de scenario's voor de basisreeks van Thorgal als voor de nevenreeks De jonge jaren. In Sydönia, album 10 van De jonge jaren, geeft hij gestalte aan een nu al onvergetelijk personage in de werelden van Thorgal. Een gesprek drong zich daarom op.

Sydönia, een knapperig koekje uit Thors oven.

Een interview met Yann

Odins madeleine

Ik kan aannemen dat het als een soort bevrij­ding moet werken dat je je eigen verhaallijnen in beide series kan uitzetten?
Yann: Natuurlijk! Ik stond al vanaf het eerste verhaal van de serie Wolvin vol ongeduld in de startblokken te trappelen. Maar dat ik mezelf nog even moest temperen liet me toe de ideeën die ik voor nieuwe verhaallijnen van Thorgal had, te laten rijpen en bezinken. Toen ik dan uiteindelijk tien jaar later een nieuw verhaal mocht uitwerken, lagen er daarom al enkele scenario's klaar.

Blijft het toch niet moeilijk om de verhalen te bedenken? Er is tenslotte toch al een literaire erfenis waarmee je rekening moet houden?
Integendeel! Omdat je jezelf mag onder­dompelen in een bestaand universum met zijn eigen wetten en chronologie uit het verleden, moet je de 'speelgoed­koffer' van de oude albums openen en daaruit niet alleen de personages maar ook de typische thema's putten om de smaak en de geur van vroeger terug te halen. Dat verlangen de lezers en je moet hen dus het echte 'madeleine­koekje van Odin' geven, een koekje dat vooral heel knapperig is en lekker naar verse boter ruikt, alsof het net uit Thors oven komt.

Fantasieën

Ga je anders te werk bij het schrijven van het scenario voor de basisserie als voor De jonge jaren?
Zeker! De tekenaars Roman Surzhenko en Fred Vignaux zijn al heel verschillende persoonlijkheden, maar vooral, De jonge jaren gaat over een moedige, jonge adolescent vol idealen en goede wil, maar die ook hectisch is en onerva­ren. Daardoor faalt hij ook regelmatig en moet hij eerst afzien voor hij slaagt.

In de klassieke serie is Thorgal een volwassen man, getekend en beproefd, met een wijsheid en ervaring die hem in staat stellen om aan meer tragische en complexe situaties het hoofd te bieden. Die vragen een opoffering en een lijden waartoe een jonge Thorgal niet in staat zou zijn. Die twee thema's gaan over een ander soort conflicten, ener­zijds die van een naar kennis zoekende knaap, anderzijds die van een volwassen man. Beide thema's zijn boeiend, want elke verhaallijn zal door Thorgal volgens zijn leeftijd anders worden ervaren. Een van mijn fantasieën is: stel dat je een avontuur van De jonge jaren zou laten beleven door een volwassen en ervaren Thorgal of omgekeerd. Dat zou spannend zijn!

b>Eens zullen beide verhaallijnen naar elkaar toegroeien. Ben je daar al mee bezig?

Natuurlijk! Maar dat is top secret.

De sleutelbewaarder

Is er nog iemand die als een soort peetvader van de serie over jouw schouders meekijkt? Heb je nog contact met Rosinski?
Ik voel me zeer vereerd door wat Grzegorz mij gegeven heeft, maar het brengt ook een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Ik word, met de medeplichtigheid van Fred Vignaux, de 'sleutelbewaarder' (helaas, minder sexy) van de ziel en de waarden van Thorgal. Fred is erg betrokken bij de ontwikkeling en opvolging van de scènes, zodat ze mooi in elkaar vloeien en bepaalde zaken kunnen vereenvoudigd worden. Ik hoop telkens een verrassend en origineel scenario te schrijven, met respect voor de wetmatigheden en de cohesie van de wereld van Thorgal. Die is natuurlijk in de loop der jaren geëvolueerd door de sensibiliteit van Jean Van Hamme en de continue evolutie in het grafisch werk van Grzegorz. Het universum van Thorgal verandert voortdurend en dat maakt ook de onuitputtelijke rijkdom ervan uit.
Wat wil zeggen dat ik de oude albums blijf herlezen om 'het handboek van de werelden van Thorgal' in me te blijven opnemen en te respecteren ... Dat is een beperking maar tegelijk ook verschrikkelijk stimulerend.

Thorgal is niet de enige legendarische serie die je op je bord kreeg.
Schrijven aan een mythische serie is een van mijn passies, of het nu om Robbedoes, de Marsupilami, Buck Danny, Lucky Luke of Suske en Wiske gaat, het is telkens een plezier en een uitdaging om aan die reeksen te werken. De enige basisvereiste voor mij is dan dat ik als kind of tiener van de serie moet gehouden hebben. Ik zou niet kunnen werken aan reeksen als Michel Vaillant en Tanguy en Laverdure, niet omdat ik het slechte series vind, verre van..! Maar gewoon omdat ik ze niet gelezen heb. En nu is het te laat, de fontanel is dicht. Er is wel een soort oprechtheid en een herontdekken van een zekere kinderlijke naïviteit voor nodig om die 'klassieke' personages opnieuw tot leven te brengen. Aan de andere kant moet je ook je eigen serie hebben waarmee je in alle vrijheid aan de slag kan gaan, maar net zoals muzikanten ook vertolkers moeten zijn vooraleer ze zelf kunnen componeren, is het werken aan 'golden oldies' een ongelooflijke kans om bij te leren!

De Fylgja

Wat trekt jou persoonlijk aan in de Scandinavische mythes?
Ik hou van sprookjes. De rijkdom en de creativiteit van het universum van de vikinggoden is een verjongingsbron tegenover de inflatie van verhalen over zombies, drugskartels, corrupte traders, desperate housewives die zich vervelen en sadistische serial killers die onze televisieseries en stripalbums teisteren. Ieder zijn ding!

Hoe bedenk je een wezen als de Fylgja? Of komt ze uit de Noorse mythologie?
De Fylgja is een weinig bekende, beschermende entiteit uit het Scandinavische pantheon. Haar bijzondere eigenschappen en autonomie - ze kan ervoor kiezen degene die ze leidt te verlaten als die de eer van zijn afkomst verraadt - hebben me steeds gefascineerd. Merkwaardig dat geen enkele scenarist er tot nu toe aan gedacht heeft er een serie rond te maken.

Een rotverwend kind

Met Sydönia, uit het gelijknamige album, heb je een fascinerend personage gecreëerd. Kan je zelf iets over haar vertellen?

Sydönia speelde tot nu toe slechts een klein rolletje als rotverwend kind in een scène rond Thotho's jeugd, maar werd de osmose tussen een abstract idee van een scenarist en de grafische uitwerking ervan door de magie en het talent van de tekenaar! Toen ik de getekende Sydönia zag, voelde ik het immense potentieel van dit personage ... en ik gaf haar de hoofdrol in het album! Lezers vragen me vaak om een Kriss-achtig personage toe te voegen, maar dat zou een vergissing zijn. Niemand zal erin slagen om een dubbelganger van Olrik, Lady X, Rastapopoulos of Kriss te creëren dat zou een kloon zonder inhoud en ziel zijn. Slive kon de Lady X van de Thorgalreeks worden, alleen door haar dood kon Kriss in de verhalen verschijnen. Maar je kan haar wel een rivale geven die totaal verschillend is. Ironisch genoeg is Sydönia de antithese van Kriss, ze is een kind, niet sexy, gemeen maar niet pervers, en een beetje dom ... Vreemd genoeg maakt deze optelsom van fouten haar sympathiek, net zoals Joe Dalton bijvoorbeeld.

Is de naam Sydönia een knipoog naar tante Sidonia uit Suske en Wiske?
Tante Sidonia, Lambik en Jerom behoren tot mijn eigen pantheon van favoriete helden, net zoals Donald & co en Tom Poes. Inderdaad, het is een knipoog, zoals Wiske die ook in het laatste vakje van elk album geeft.

Bron: Stripmunk Magazine #5
Juni-Augustus 2022