Lambik heeft het weer zitten en beweert voor een gedeelte van Schotse afkomst te zijn. Daarom schreef hij zich in voor een wedstrijd waarbij een Schots kasteel kon gewonnen worden. Hij moet hiervoor naar het dorpje Moron om het tegen een andere kandidaat op te nemen. Jerom vindt het allemaal onzin maar Sidonia en de kinderen hebben wel zin in een avontuur en gaan mee om Lambik te helpen. In het kleine dorpje is geen hotel maar ze hebben hun onderkomen geboekt bij Old MacDonald, die toevallig ook hoofd van de jury is.
Terwijl Lambik zich klaarmaakt voor de wedstrijd gaan Suske en Wiske de omgeving wat verkennen. Ze kuieren wat rond de pittoreske straten als ze opeens door Colin, een oude man worden aangemaand om te vertrekken. Hij schreeuwt hen toe dat het meer zal wraak nemen maar voordat ze de man om meer uitleg kunnen vragen wordt hij weggejaagd door zijn kleindochter Kirstie MacBig. Zij organiseerde de wedstrijd om toeristen naar het dorp te lokken en haar familie bezit het kasteel dat de inzet van de wedstrijd is. Aan het meer toont ze Suske en Wiske een geweldige werf waar een luxe hotel wordt gebouwd met kamers onder water zodat men van het meer in al zijn glorie kan genieten. Ze vertelt hen ook dat er net zoals in Loch Ness een vreemd wezen in het meer schuilt. Door een constructiefout licht de werf nu even stil maar daar zal volgens Kirstie snel verandering in komen.
Ondertussen heeft Lambik kennis gemaakt met Herr Krab, zij enige tegenstander in de wedstrijd. Herr Krab is een atleet van het zuiverste water en gelukkig zijn niet alle proeven van fysieke aard. Bij de eerste proef wordt er gekeken wie het meeste whisky kan drinken. Lambik verliest maar Herr Krab wordt gediskwalificeerd omdat hij ijs in zijn whisky wil. De tweede proef bestaat uit doedelzak spelen. Lambik speelt zo vals als een kat maar Krab blaast het instrument stuk waardoor deze proef geen winnaar kent. De derde proef bestaat uit een eetwedstrijd waarbij beruchte Schotse gerechten moeten verorberd worden. Lambik krijgt geen brok door zijn keel en verliest zo deze proef. Ook bij de volgende twee proven moet Lambik het onderspit delven. In het paalwerpen en touwtrekken kan hij immers niet op tegen de Duitse kleerkast en komt zo op achterstand.
Suske en Wiske hebben ondertussen ook kennis gemaakt met Keira, de dochter van Kirstie. Ze doet het verhaal over Colin en hoe hij vroeger zijn dochter verloor bij het instorten van een uitkijkpost die hij had gemaakt. Overmand door verdriet begon hij sindsdien wartaal uit te slaan door te zeggen dat er een monster in het meer zit. Sus en Wis hun nieuwsgierigheid is geprikkeld en wanneer ze in de mist boven het meer het silhouet van een monster zien opduiken willen ze het geheim van het meer achterhalen. Terwijl Suske thuis blijft sluit Wiske haar aan bij een groep toeristen. De reisleider MacGarmin leidt de groep langs het meer terwijl hij over de legende van het monster vertelt. Als het monster plots in de verte opduikt breekt er zelfs paniek uit tussen de toeristen. Hiervan maakt Wiske gebruik om zich af te zonderen en verder op onderzoek te gaan. Via een pad komt ze terecht achter wat rotsen waar ze onder een struik een verborgen luik vindt. Nieuwsgierig als ze is gaat ze naar binnen en langs een onderaardse gang komt ze terecht in een soort regiekamer waar op grote schermen het gebied rond de werf en het meer wordt in beeld gebracht. Ze ontdekt ook dat het monster niet meer is dan een op afstand bestuurde robot die de mensen schrik moet aanjagen. Ze wil Suske van haar ontdekking op de hoogte brengen maar ze wordt betrapt door Kirstie die haar meeneemt naar de werf om haar op te sluiten. Wiske weet haar te bespelen zodat ze haar bedoeling vertelt. Ze wil van Moron een vakantieparadijs maken en heeft hiervoor al haar spaarcenten in het project gestoken. Niemand mag echter weten dat het monster niet echt is.
Terwijl Lambik aan zijn volgende proef begint zodat hij terug kan inlopen op zijn tegenstander gaat Suske op zoek naar zijn vriendin. Hij gaat met een kajak het meer op om haar te zoeken maar hij wordt opgemerkt door Kirstie die het monster op hem af stuurt. Suske verschiet zo erg van de verschijning dat hij in het koude water valt. Hij dreigt te verdrinken en verliest het bewustzijn maar als hij even later bijkomt ligt hij op de oever naast een wachtende Colin. Hij vraagt Suske om in de avond naar zijn hut te komen. Daar zal hij alles vertellen. Suske brengt Sidonia op de hoogte en gaat dan naar Colin. Hij is nog net op tijd om te zien hoe Kirstie haar grootvader heeft laten opnemen in een home. Als iedereen weg is kan hij de woning van de oude man op zijn gemak doorzoeken.
Terwijl Suske op zoek gaat naar aanwijzingen wordt Wiske door Keira bevrijdt uit haar hachelijke positie. Kirstie is zo boos op haar dochter dat ze Keira zelf opsluit in het onderwaterhotel. Een gevaarlijke zet zo blijkt want Suske heeft ondertussen de waarheid ontdekt in enkele krantenknipsels. De bodem onder het hotel is onstabiel en grondverzakkingen zullen het doen instorten. Suske zijn woorden zijn nog niet koud of een grote trilling gaat door het landschap waardoor het hotel wordt verwoest. Keira zit echter nog steeds opgesloten onder water en moet gered worden. Terwijl Wiske hulp gaat halen doet Suske een poging om tot bij Keira te geraken. Het lukt maar dan is er een nieuwe verzakking waardoor de kamer van de bovenbouw afbreekt. Het meisje en Suske zitten in de val en tot overmaat van ramp stroomt er water naar binnen.
Wiske krijgt het idee om met de robot tegen de glaswand te beuken zodat het glas het begeeft en ze naar boven kunnen zwemmen. Helaas is het glas te sterk en door de impact begeeft de robot het waardoor enkel meer ijskoud water naar binnen stroomt. Op het laatste moment ziet Suske hoe het gat toch groot genoeg gemaakt wordt en kan met Keira naar de oppervlakte. Ze dreigen te verdrinken maar als de nood het hoogst is, is Lambik nabij. Hij springt in het ijskoude water en kan de twee kinderen ongedeerd naar boven halen. Blijft alleen de vraag hoe het gat in het glas groter kon gemaakt worden als de robot het begeven had?
Opgemerkt: